Velespit.Net

Buket Yalçın

Hayat her zaman adil davranmaz bizlere. Her şeyin çok iyi gittiğini düşündüğümüz bir zamanda ya bir sevdiğimizi kaybederiz ya o çok sevgili sevgilimiz artık bizi sevmemeye karar verir, işimizi kaybederiz, paramız suyunu çeker, derslerimiz kötü gider... Örnekleri çoğaltmak mümkün. Hayatımızdan eksilen bunca şeyin yanında akılalmaz bir şekilde artan ise tahmin ettiğiniz gibi göbeğimizdeki, basenimizdeki, gıdımız ve kollarımızdaki başta olmak üzere ağırlığını fazlasıyla hissettiren kilolarımızdır. Kötü gün dostlarımız... Tabii bu kadar sıkıntıda zayıflayıp eriyen kesim de ucundan kıyısından sonraki paragraflar için nemalanabilirler, itirazımız yok! 

Yaklaşık 24 saatin tamamında sadece yemek, tuvalet ihtiyacını karşılamak ve de ağlamak için hareket ettiğiniz günler olmadığını söylemeyin sakın. İşte ben de böyle hareketsizlikten rekorlar kitabına girmek üzere olduğum bir dönem yaşadım. Doktora gitmeye aşırı korkuyorum, ilaç kullanmaya karşıyım, kimseyle konuşmak dahi istemiyorum. Antidepresan denilen şey benim gözümde insanı 'ağzından salya akan zombiye dönüştüren bir zehir' !!! Battaniye ve pijama en yakın dostlarım, bilumum cips, kurabiye, şarap ve çerez de depresyonumu motive edici yaşam koçlarım…

Derken bir gün yüzüstü uyuyakaldığım kanepede gözümü açtığımda her yerin toz ve kırıntı cumhuriyeti olduğunu fark ettim. Küçük adacıklar oluşmuştu canım evimin her köşesinde. Bir gayret temizliğe giriştim. Unuttuğum balkonuma fazlalıkları tıkmak için girdiğimde tozdan neredeyse görünmez olmuş, lastikleri sönmüş, biraz dargın biraz hüzünlü duran bisikletimle göz göze geldim. Temizliğe hazır girişmişken, tuttum onun da her tarafını sildim, temizledim kaptığım gibi mahalledeki bisiklet tamircisi Keramettin abinin oraya götürdüm. Ertesi gün gerçekten pasparlak, neredeyse yepyeni halde geri aldım bisikletimi ve halihazırda uzaklaşma, kaçma ve kaybolma duyguları ile harman depresyonumu da yanıma alıp sahilde şöyle bir tur atayım dedim.

Belki 6-7 yıldır binmemişim bisiklete, derler ya bisiklete binmek unutulmaz. Uzmanlara göre; bisiklete binmeyi öğrenen bir çocuk bu eylemi hafızasına kaydederken bir gruplama yapıyor. İlki açık bellek olarak bilinen kısım, bisikletin rengi ya da yardım almadan bisiklet üzerinde durabilmenin sevinci gibi şeyleri kaydediyor. Örtük bellek ise bisiklete binmek için vücudun gerçekleştirdiği fiziksel aktivite ile ilgileniyor. Psikoloji Profesörü Janet Gibson, örtük belleğe bu sebeple ‘kas belleği’ de dendiğini belirtiyor ve “Açık bellekteki bilgiler kaybedilse bile örtük bellek sağlam kalıyor. Böylece küçücükken öğrendiğiniz bisiklet keyfine yıllar sonra bile kaldığınız yerden devam edebiliyorsunuz” diye bir açıklama yapıyor.

Gerçekten ilk pedal çevirmemde biraz titrek ve acemice yalpalasam da sonrası su gibi akıp gitmeye başladı. Her pedal çevirişimde önce geçmişe daldım, denizin kokusunu çektim içime bisikletin yol alırken çıkardığı sesle birleşince içimdeki güzel duyguları canlandırdı, nefesim açıldı.

Günlerdir belki aylardır üzerimde, omzumda, ruhumda biriken kara, kasvetli bulutlar dağılmaya başladı. O günden sonra her gün biraz daha kilometreleri arttırarak bisiklete binmeye başladım. Bedenimle birlikte ruhum da canlanmaya, yenilenmeye başladı. Yaşadığım ve beni kötü bir ruh haline sokan olaylar sanki tekerleklerin altından kayıp gitti, kalanlar da her aldığım nefesle küçüldü ufacık oldu. Spor salonunda spor yapmayı sevmiyorum, sıkılıyorum. Evde de pilates topu önümde DVD açıp spor yapacak bir tip de değilim. Bu yüzden bisiklete binmek hiç beklemediğim bir zamanda bana hem sporu sevdiren hem de psikolojimi düzeltmeme yardımcı bir arkadaş oldu. Böylelikle mutsuzluğumu gidermek için ne mağaza mağaza dolaştım ne de kuaföre gidip saçımı Britney Spears gibi kazıttım… Onun yerine kendime kask, yağmurluk, eldiven, bisiklet gözlüğü falan aldım, bisikletime de çok tatlı aksesuarlar aldım. Çok iyi arkadaşlıklar edindim. En önemlisi kendime yeni bir amaç, yenilenen hedefler edindim.

Herkesin sorunlarla başa çıkma yöntemi farklıdır. Önemli olan bu yöntemin size kalıcı çözüm sağlaması ve hayatınıza bir getirisi olması. Eğer kendinizi güçsüz, mutsuz, çirkin, şişman veya çok zayıf, sağlıksız, karamsar vs hissediyorsanız kilerinizi, bahçenizi, balkonunuzu kontrol edin belki sizi bekleyen unutulmuş bir bisiklet vardır. Yoksa da edinin, alın, alamıyorsanız kiralayın. Binmeyi bilmiyorsanız öğrenin çekinmeyin, vazgeçmeyin. Eminim seveceksiniz, hatta bağlanacaksınız.

Bitirirken bisikletiyle aşk yaşayan biraz sorunlu bir adamın hicvedildiği eğlenceli müzik klibini paylaşıyorum sizlere

Tweet

Share on Thumblr